Frontman i autor tekstów zespołu Pogues, Shane MacGowan, zmarł w wieku 65 lat. Śmierć artysty została ogłoszona przez jego żonę, Victorię Mary Clarke, która potwierdziła tę smutną wiadomość na Instagramie.
Muzyk miał swoje problemy zdrowotne, które pogorszyły się po upadku w studio nagraniowym w 2015 roku. Od tego czasu poruszał się na wózku inwalidzkim. Długotrwały pobyt w szpitalu i komplikacje zdrowotne zmusiły go do rezygnacji z używek.
Shane MacGowan był również znany ze swojego niekonwencjonalnego wyglądu, jednak pomimo tego, był artystą cenionym za swoje wyjątkowe kompozycje i niepowtarzalny styl. Znany był jako ikona muzyki punkowej, która z powodzeniem łączyła punkowe brzmienie z tradycyjnymi irlandzkimi instrumentami, takimi jak banjo, cytra, mandolina, flażolet czy akordeon. Jego teksty często nawiązywały do historii Irlandii i życia imigrantów w Londynie.
Jako lider The Pogues, MacGowan stał się jednym z najważniejszych twórców muzyki folk punkowej. Jego piosenki, takie jak „Fairytale of New York”, są uważane za klasyki gatunku i wciąż cieszą się ogromną popularnością.
W swoim poście na Instagramie, Victoria Mary Clarke napisała:
„Nie wiem, jak to powiedzieć, więc po prostu to zrobię. Shane, który zawsze będzie dla mnie światłem, miarą moich marzeń, miłością mojego życia, najpiękniejszą duszą, aniołem, słońcem i księżycem, początkiem i końcem wszystkiego, co mam najdroższego, odszedł, by być z Jezusem, Maryją i swoją piękną matką Teresą.
Nie ma słów, które mogłyby opisać stratę, jaką teraz czuję, i tęsknotę za jeszcze jednym jego uśmiechem, który rozjaśniał moje życie.
Dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję za twoją obecność na tym świecie, sprawiłeś, że był on tak jasny, i dostarczałeś tyle radości tak wielu ludziom swoim sercem, duszą i muzyką.
Będziesz żył na zawsze w moim sercu. Tańcz w ogrodzie mokrym od deszczu, który tak bardzo kochałeś”.
Śmierć Shane’a MacGowana to strata dla świata muzyki, ale jego twórczość pozostanie na zawsze jako ważna część dziedzictwa muzycznego. Artysta pozostawił po sobie nie tylko niezapomniane piosenki, ale także ślad w historii muzyki punkowej i folkowej.
